Regionale constructie
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Regionale constructie maakt gebruik van bouwmethoden, materialen en tradities die kenmerkend zijn voor een specifieke streek of regio.
Omschrijving
Bij regionale constructie worden vaak lokaal beschikbare materialen toegepast, zoals hout, steen of leem, en wordt gebouwd volgens traditionele methoden die door de jaren heen in die specifieke streek zijn ontwikkeld. Dit leidt tot gebouwen die harmoniëren met het landschap en de klimatologische omstandigheden van de omgeving. Het gebruik van lokale materialen kan tevens bijdragen aan duurzaamheid door het verminderen van transportafstanden en de impact op het milieu te verkleinen. Het integreren van regionale constructieprincipes in moderne bouwprojecten kan helpen bij het behoud van cultureel erfgoed en de identiteit van een gebied, terwijl tegelijkertijd wordt voldaan aan hedendaagse eisen op het gebied van comfort en functionaliteit.
Verwante begrippen
Regionale constructie is nauw verwant aan concepten als 'streekeigen architectuur' en 'traditionele bouwmethoden'. Het onderscheidt zich van 'vernacular architecture' doordat bij regionale constructie ook professionele architecten betrokken kunnen zijn, in tegenstelling tot de vaak anonieme, van generatie op generatie overgeleverde bouwmethoden van 'vernacular architecture'.
Materialen en duurzaamheid
Het toepassen van lokale bouwmaterialen zoals steen, hout en leem is een belangrijk aspect van regionale constructie en draagt bij aan duurzaam bouwen. Dit vermindert de transportafstanden, wat resulteert in lagere CO2-uitstoot en een kleinere ecologische voetafdruk. Duurzame bouwmaterialen, waaronder ook gerecyclede en hernieuwbare materialen, spelen een steeds grotere rol in de bouwsector, mede gestimuleerd door certificeringen zoals LEED en BREEAM.
Vergelijkbare termen
Traditionele architectuur
Gebruikte bronnen: